Elektrociepłownia Żerań – to druga co do wielkości, pod względem ilości wytwarzanego ciepła, po Elektrociepłowni Siekierki, elektrociepłownia w Warszawie. Zakład jest własnością spółki PGNiG TERMIKA SA (poprzednia nazwa Vattenfall Heat Poland SA, a wcześniej Elektrociepłownie Warszawskie SA), oddany do użytku w 1954. Położony jest w północnej części miasta przy ul. Modlińskiej 15.
Po II wojnie światowej zapadła decyzja o budowie elektrociepłowni na Żeraniu w latach 1952-1956. Wobec braku doświadczeń w tej dziedzinie skorzystano z dokumentacji i urządzeń z ZSRR[1]. 21 lipca 1954 roku ruszyła pierwsza turbina[2], a w latach 1956-1961 dostawą energii cieplnej objęto pierwsze osiedla na Pradze, część Śródmieścia i Żoliborz. Kilka lat później rozpoczęła się budowa kolejnej elektrociepłowni EC Siekierki w południowej części miasta[1].
Elektrociepłownia dysponuje mocą cieplną 1561 MW i elektryczną 350 MW. Podstawowym paliwem jest tu węgiel kamienny.
Po modernizacji w latach 1997 i 2001 włączono do eksploatacji dwa ekologiczne kotły fluidalne, zwiększające efektywność produkcji i redukujące emisję pyłu, tlenków siarki i azotu, bez konieczności budowy instalacji zewnętrznych[3].
W roku 2012 siódmego września doszło do poważnej awarii i pożaru w
części taśmociągów podających węgiel, zapalił się pył węglowy. Konieczne
było odstawienie całej elektrowni, wyłączenie z pracy w sieci
ciepłowniczej oraz energetycznej. Moc cieplna i energetyczna została
skompensowana poprzez uruchomienie elektrociepłowni Kawęczyn, Wola oraz zwiększenie mocy do maksymalnej w elektrociepłowni Siekierki.
Budowa Maszyn Energetycznych
środa, 13 marca 2013
Budowa i działanie elektrociepłowni
Elektrownia,
jest to zakład energetyczny wytwarzający energię elektryczną dzięki
przetwarzaniu innych rodzajów energii. Elektrownia cieplna,
(konwencjonalna lub jądrowa) natomiast jest to zespół urządzeń
produkujący energię elektryczną wykorzystując do tego celu szereg
przemian energetycznych, wśród których istotne znaczenie odgrywa ciepło.
Rys. 2 Schemat budowy i działania elektrociepłowni
Rys.3 Oszczędność paliwa przy produkcji skojarzonej (energia elektryczna plus ciepło)
Rys. 4 Sprawność cieplna, energetyczna oraz wskaźnik emisji dwutlenku węgla
(Informacje: www chp-info org; - www elektrownie com pl)
Energia
cieplna pochodzi zwykle ze spalania paliwa w kotle parowym. Służy ona
do podgrzania i odparowania wody oraz przegrzewania pary wodnej. W
turbinie następuje zamiana energii cieplnej pary na energię mechaniczną
doprowadzaną wałem do generatora elektrycznego, w którym zamieniana jest
na energię elektryczną. W elektrowni wykorzystującej układ turbiny
gazowej ciepło dostarczane jest w komorze spalania (układ otwarty), bądź
w wymienniku ciepła (układ zamknięty). W elektrowni cieplnej energia
pierwotna występuje zwykle w formie
Rys.1 Porównanie gospodarki cieplnej w elektrowni oraz w elektrociepłowni.
Oznaczenia:
Condensing Power Plant – Elektrownia kondensacyjna
CHP Plant – elektrociepłownia (CHP – Combined Heat and Power)
Heat Wasted – ciepło tracone
Power – moc elektryczna
District Heating – Sieć grzewcza
Oznaczenia:
Condensing Power Plant – Elektrownia kondensacyjna
CHP Plant – elektrociepłownia (CHP – Combined Heat and Power)
Heat Wasted – ciepło tracone
Power – moc elektryczna
District Heating – Sieć grzewcza
chemicznej i jest uwalniana w procesie spalania: paliw kopalnych
(najczęściej węgla lub gazu ziemnego), substancji organicznych, odpadów
przemysłowych lub komunalnych, biomasy, biogazu, i innych. Energia
cieplna powstaje zwykle w wyniku spalania paliwa, ale może pochodzić z
innych źródeł, np. ciepło odpadowe z dowolnych procesów
technologicznych, źródeł geotermalnych, energii słońca. Rozróżnia się
następujące rodzaje elektrowni cieplnych: parowe (z turbinami parowymi)
gazowe (z turbinami gazowymi) gazowo-parowe z turbinami gazowymi,
parowymi i kotłem odzyskowym, spalinowe (z silnikami tłokowymi). Na blok
energetyczny elektrowni cieplnej składają się: urządzenia podstawowe
(kocioł parowy, silnik Diesla), turbina spalinowa, turbina parowa,
generator synchroniczny, skraplacz, pompa wody zasilającej,
transformator oraz urządzenia pomocnicze pracujące na potrzeby bloku
energetycznego (młyny, pompy, wentylatory), instalacje odsiarczania i
odazotowania spalin, wymienniki regeneracyjne, zbiornik wody zasilającej
z odgazowywaczem, wzbudnica, rurociągi wody pary, zawory, taśmociągi,
podajniki, i wiele innych. W Polsce para jest produkowana najczęściej w
kotle parowym opalanym węglem. Sprawność elektrowni cieplnych nie
przekracza 60%. Najpotężniejszą elektrownią tego typu na świecie jest
rosyjska Elektrownia Berezowska o zainstalowanej mocy 6400 MW. Niewiele
jej ustępuje największa w Polsce Elektrownia Bełchatów o mocy ponad 4400
MW.
Wytwarzanie energii elektrycznej często wiąże się z jednoczesnym
(skojarzonym) wytwarzaniem ciepła użytecznego (układy kogeneracyjne).
Układ taki popularnie nazywany jest elektrociepłownią. Na rysunku 1
przedstawiono obrazowo porównanie gospodarki cieplnej w tradycyjnej
elektrowni oraz w elektrociepłowni. Elektrownia przekazuje moc
elektryczną do systemu elektroenergetycznego, Nadmiar wytworzonego
ciepła jest tracony. W elektrociepłowni moc elektryczna jest
przekazywana również do systemu elektroenergetycznego, analogicznie jak w
elektrowni tradycyjnej, natomiast wytworzona energia cieplna jest
przesyłana do sieci grzewczej zasilającej na przykład pobliskie osiedla
mieszkaniowe, szkoły, szpitale, zakłady pracy itp. Stosowanie
skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej pozwala na
znacznie lepsze wykorzystanie paliwa niż rozdzielone ich wytwarzanie w
kotłowniach i elektrowniach kondensacyjnych. Od pewnego czasu obserwuje
się nawet wprowadzanie tak zwanej trójgeneracji - jednoczesnego
wytwarzania energii elektrycznej, cieplnej i "zimna", czyli ciepła
ujemnego (stosowanego w klimatyzacji), co może jeszcze bardziej podnieść
efektywność wykorzystania paliwa.
Rys. 2 Schemat budowy i działania elektrociepłowni
Elektrociepłownia jest to zakład przemysłowy wytwarzający w jednym
procesie technologicznym w sposób skojarzony energię elektryczną oraz
ciepło w postaci czynnika (najczęściej wody) o wysokiej temperaturze dla
miejskiej sieci ciepłowniczej lub przemysłu. Kogeneracja (nazywana
także skojarzoną gospodarką energetyczną CHP Combined Heat and Power)
jest to proces technologiczny jednoczesnego wytwarzania energii
elektrycznej i użytkowej energii cieplnej w elektrociepłowni. Ze względu
na mniejsze zużycie paliwa, zastosowanie kogeneracji daje duże
oszczędności ekonomiczne i jest korzystne pod względem ekologicznym - w
porównaniu z odrębnym wytwarzaniem ciepła w klasycznej ciepłowni i
energii elektrycznej w elektrowni kondensacyjnej. Kogeneracja
rozproszona jest to skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i
cieplnej w układach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie odbiorców
energii. Jest przeciwieństwem systemu zaopatrzenia w energię cieplną i
elektryczną z jednej centralnej elektrociepłowni. Zaletą kogeneracji
rozproszonej jest uniknięcie kosztów rozbudowy sieci cieplnej i
związanych z eksploatacją tej sieci strat ciepła. Rozproszenie
źródeł energii (dywersyfikacja) zwiększa też bezpieczeństwo
energetyczne na obszarze jej stosowania. Schemat budowy i działania
elektrociepłowni przedstawiono na rysunku 2. Spalane paliwo, z domieszką
odpadów lub biomasy, podgrzewa kocioł wodno parowy. Para wodna
wytworzona w kotle napędza turbinę parowa oraz generator przekazujący
energie elektryczna do sieci. Para wodna po przejściu przez turbinę
zasila sieć ciepłowniczą dla miasta i w postaci skroplonego kondensatu
powraca do kotła. Dymy kominowe przechodzą przez elektrofiltry, z
których popioły lotne są przekazywane do cementowni. Odsiarczanie i
usuwanie innych zanieczyszczeń ze spalin odbywa się przy użyciu koksu i
wapna. Wapno hydratyzowane i węgiel aktywny służą do usuwania resztek
dwutlenku siarki (SO2) oraz dioksyn, furanów, metali, kwasu solnego
(HCl), itp. W temperaturze 6500C następuje dodatkowo desorpcja kilku
zanieczyszczeń z węgla aktywnego oraz usuwanie ciężkich metali. Woda
amoniakalna na katalizatorze wykonanym z tlenku wanadu (V2O5) rozkłada
przy użyciu amoniaku różne tlenki azotu (NOx) do postaci czystego azotu
(N2) oraz wody (H2O). Szlaka z zasobników paleniskowych jest
przekazywana dla budownictwa. Metale z od metalizowanej szlaki trafiają
jako złom do huty. Na rysunku 3 przedstawiono przykładowo obliczenia
oszczędność paliwa przy produkcji skojarzonej (energia elektryczna plus
ciepło). Na rysunku 4 przedstawiono, w postaci wykresu słupkowego,
przykładowe obliczenia sprawności cieplnej, energetycznej oraz
wskaźników emisji dwutlenku węgla w różnego rodzaju blokach
energetycznych. Z przedstawionego wykresu wynika, że w bloku
energetycznym na paliwo węglowe wskaźnik emisji, CO2 wynosi 980 g/kWh;
sprawność energetyczna 39%. W bloku energetycznym gazowo parowym
wskaźnik emisji, CO2 wynosi 372 g/kWh, sprawność energetyczna 55%. W
bloku na paliwo węglowe, pracującym w układzie skojarzonym, wskaźnik
emisji, CO2 wynosi 500 g/kWh; sprawność cieplna 85%. W bloku
energetycznym gazowo parowym, pracującym w układzie skojarzonym,
wskaźnik emisji, CO2 wynosi 245 g/kWh, sprawność cieplna 85%.
Niektóre informacje techniczne o elektrociepłowniach krajowych
W Polsce istnieje około pięćdziesięciu elektrociepłowni zawodowych. Poniżej podano niektóre informacje techniczne o kilku z nich:
W Polsce istnieje około pięćdziesięciu elektrociepłowni zawodowych. Poniżej podano niektóre informacje techniczne o kilku z nich:
Elektrociepłownia Chorzów ELCHO Sp. z o.o., jest zlokalizowana w
północno-wschodniej części miasta Chorzów, w dzielnicy Chorzów Stary,
przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. Obejmuje teren o łącznej
powierzchni około 12,4 hektarów. Odbiorcą energii elektrycznej z
elektrociepłowni są Polskie Sieci Elektroenergetyczne SA (Górnośląski
Zakład Elektroenergetyczny). Ciepło z Elektrociepłowni ELCHO zasila sieć
Katowickiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. ELCHO zaspokaja 40%
zapotrzebowania Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. Elektrociepłownia
ELCHO wyposażona jest w dwa bloki energetyczne
ciepłowniczo-kondensacyjne. Do produkcji energii stosowane są dwa kotły
fluidalne produkcji firmy Foster Wheeler z cyrkulacyjnym złożem
fluidalnym oraz dwie ciepłowniczo-kondensacyjne turbiny parowe. Poniżej
podano charakterystykę energetyczną jednego z dwóch jednakowych bloków
energetycznych: moc kotła 287 MW (para) 309 MW (paliwo); maksymalna moc
cieplna bloku 250 MW; maksymalna moc turbiny 180 MW; maksymalna moc
elektryczna brutto 112 MW; maksymalna moc turbiny netto 102,5 MW. Oba
bloki energetyczne są zaprojektowane jako niezależne i mogą pracować
równocześnie w różnych reżimach.
Rys.3 Oszczędność paliwa przy produkcji skojarzonej (energia elektryczna plus ciepło)
Istnieją następujące wariantowe możliwości wykorzystywania instalacji i urządzeń:
• Praca w trybie kondensacyjnym. Turbiny parowe nie są wykorzystywane do produkcji energii cieplnej, a para kierowana jest do kondensacji. Produkowana jest tylko energia elektryczna.
• Praca w trybie kondensacyjno-ciepłowniczym w okresie letnim. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie letnim w wysokości około 30 MWt. Para nie zużyta na potrzeby ciepłownictwa kierowana jest do kondensacji. Jest to podstawowy sposób pracy w lecie.
• Praca w trybie ciepłowniczo-kondensacyjnym średnia w okresie grzewczym. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie sezonu grzewczego w wysokości około 180 MWt. Para nie zużyta na potrzeby ciepłownictwa kierowana jest do kondensacji. Jest to podstawowy sposób pracy w sezonie grzewczym.
• Praca w trybie ciepłowniczo-kondensacyjnym w okresie szczytu grzewczego. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie szczytu grzewczego w wysokości około 250 MWt. Maksymalna ilość pary kierowana jest do układu ciepłowniczego.
Charakterystyka podstawowych urządzeń technologicznych:
• Kotły z cyrkulacyjnym złożem fluidalnym CFB (Circulating Fluidised Bed), produkcji firmy Foster Wheeler, zainstalowane w ELCHO stanowią jedno z najnowszych osiągnięć techniki w zakresie czystego spalania węgla o wysokim zasiarczeniu w obecności wapienia w kontrolowanych temperaturach. W procesie tym większość siarki w reakcji z tlenkiem wapnia przekształca się w siarczan wapnia (usuwany z odpadami). Przy typowych obciążeniach, spalanie w złożu zachodzi w temperaturze około 850 - 900°C. Kotły są przewidziane do pracy ciągłej, przez ponad jedenaście miesięcy w roku. Podstawowe parametry ruchowe kotła przy opalaniu najgorszym rodzajem węgla (17 MJ/kg): obciążenie kotła 100%; przepływ pary 111,4 kg/s; ciśnienie pary świeżej 13,5 MPa; temperatura pary świeżej 538°C; temperatura wody zasilającej 230°C; sprawność; 90,7%.
• Turbogeneratory. Obiekt wyposażony jest w dwa jednakowe jedno wałowe turbogeneratory firmy SIEMENS. Turbiny parowe - jednokadłubowe, kondensacyjno-upustowe turbiny parowe z centralnie umieszczonym wlotem pary, ze zwrotnym kierunkiem przepływu. Podstawowe parametry turbiny: moc 113 518 kW; obroty; 3000 obr/min; zakres regulacji obrotów 95 do 103%; sprawność mechaniczna 98,2%. Każda turbina, oprócz izolacji termicznej, wyposażona jest w dodatkową obudowę akustyczną, ograniczająca poziom hałasu w maszynowni do poziomu 85 dBA. Para jest odprowadzana do każdego kondensatora oraz chłodzona w układzie zamkniętym z wymuszonym obiegiem, który jest chłodzony przez wielokomorową chłodnię wentylatorową z ciągiem mechanicznym.
• Praca w trybie kondensacyjnym. Turbiny parowe nie są wykorzystywane do produkcji energii cieplnej, a para kierowana jest do kondensacji. Produkowana jest tylko energia elektryczna.
• Praca w trybie kondensacyjno-ciepłowniczym w okresie letnim. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie letnim w wysokości około 30 MWt. Para nie zużyta na potrzeby ciepłownictwa kierowana jest do kondensacji. Jest to podstawowy sposób pracy w lecie.
• Praca w trybie ciepłowniczo-kondensacyjnym średnia w okresie grzewczym. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie sezonu grzewczego w wysokości około 180 MWt. Para nie zużyta na potrzeby ciepłownictwa kierowana jest do kondensacji. Jest to podstawowy sposób pracy w sezonie grzewczym.
• Praca w trybie ciepłowniczo-kondensacyjnym w okresie szczytu grzewczego. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie szczytu grzewczego w wysokości około 250 MWt. Maksymalna ilość pary kierowana jest do układu ciepłowniczego.
Charakterystyka podstawowych urządzeń technologicznych:
• Kotły z cyrkulacyjnym złożem fluidalnym CFB (Circulating Fluidised Bed), produkcji firmy Foster Wheeler, zainstalowane w ELCHO stanowią jedno z najnowszych osiągnięć techniki w zakresie czystego spalania węgla o wysokim zasiarczeniu w obecności wapienia w kontrolowanych temperaturach. W procesie tym większość siarki w reakcji z tlenkiem wapnia przekształca się w siarczan wapnia (usuwany z odpadami). Przy typowych obciążeniach, spalanie w złożu zachodzi w temperaturze około 850 - 900°C. Kotły są przewidziane do pracy ciągłej, przez ponad jedenaście miesięcy w roku. Podstawowe parametry ruchowe kotła przy opalaniu najgorszym rodzajem węgla (17 MJ/kg): obciążenie kotła 100%; przepływ pary 111,4 kg/s; ciśnienie pary świeżej 13,5 MPa; temperatura pary świeżej 538°C; temperatura wody zasilającej 230°C; sprawność; 90,7%.
• Turbogeneratory. Obiekt wyposażony jest w dwa jednakowe jedno wałowe turbogeneratory firmy SIEMENS. Turbiny parowe - jednokadłubowe, kondensacyjno-upustowe turbiny parowe z centralnie umieszczonym wlotem pary, ze zwrotnym kierunkiem przepływu. Podstawowe parametry turbiny: moc 113 518 kW; obroty; 3000 obr/min; zakres regulacji obrotów 95 do 103%; sprawność mechaniczna 98,2%. Każda turbina, oprócz izolacji termicznej, wyposażona jest w dodatkową obudowę akustyczną, ograniczająca poziom hałasu w maszynowni do poziomu 85 dBA. Para jest odprowadzana do każdego kondensatora oraz chłodzona w układzie zamkniętym z wymuszonym obiegiem, który jest chłodzony przez wielokomorową chłodnię wentylatorową z ciągiem mechanicznym.
Zespół elektrociepłowni Bydgoszcz SA. Bydgoska elektrociepłownia ma
długą historię. W 1929 roku oddano do eksploatacji elektrownię miejską w
Jachcicach, która dała początek rozwojowi scentralizowanych źródeł
ciepła w mieście. W skład Spółki wchodzą trzy jednostki produkcyjne: Elektrociepłownia
Bydgoszcz I - zaopatrująca w ciepło zachodnią i centralną część
Bydgoszczy; Elektrociepłownia Bydgoszcz II - największa i
najnowocześniejsza, stanowiąca podstawowe źródło zasilania miasta w
ciepło grzewcze w postaci gorącej wody i energię elektryczną,
Elektrociepłownia Bydgoszcz III - funkcjonująca jako elektrociepłownia
szczytowa. EC I - 4 kotły parowe o łącznej wydajności 110 t/h4; kotły
wodne WR 25 o mocy całkowitej 116 MW; turbozespół o mocy znamionowej 4
MW. Zdolności wytwórcze:- moc cieplna osiągalna 194 MW; moc elektryczna
osiągalna 4 MW. EC II - 4 kotły parowe OP-230, łączna wydajność 920 t/h,
osiągalna moc cieplna 664 MW; kocioł wodny WP-120 - moc całkowita 150
MW; 2 turbozespoły upustowo – przeciw prężne: 13UP55 - moc elektryczna: 2
x 55 MW; turbozespół przeciw prężny: 13P32 - moc elektryczna 32 MW;
turbozespół upustowo przeciw prężny 13UP50 - moc elektryczna 50 MW;
turbozespół kondensacyjny 1K35 - moc elektryczna 35 MW; Zdolności
wytwórcze - moc cieplna osiągalna 627 MW; moc elektryczna zainstalowana
227 MW; moc elektryczna osiągalna 183 MW. EC III - 4 kotły parowe OP
100, 00-60 oraz 2 x S20; turbozespół przeciw prężny LANG; turbozespół
ciepłowniczy AEG 15. Zdolności wytwórcze- moc cieplna osiągalna 45 MW;
moc elektryczna zainstalowana 21,4 MW; moc elektryczna osiągalna 4 MW.
Rys. 4 Sprawność cieplna, energetyczna oraz wskaźnik emisji dwutlenku węgla
Elektrociepłownia Boruta Sp. z o.o. - znajduje się w Zgierzu, w
województwie łódzkim i jest spadkobiercą oraz kontynuatorem uruchomionej
ponad 50 lat temu elektrociepłowni przemysłowej Zakładów Przemysłu
Barwników "Boruta" S.A. Elektrociepłownia Boruta powstała jako
elektrociepłownia zakładowa w ramach organizacyjnych fabryki barwników w
Zgierzu. Od maja 1998 działa jako samodzielny podmiot gospodarczy
wyodrębniony ze struktur zakładowych. Właścicielami Spółki są: - ELBIS
Sp. z o.o. - Elektrownia Bełchatów II Sp. z o.o. - 97% udziałów, -
Przedsiębiorstwo Badawczo – Wdrożeniowe Hydro-Pomp Sp. z o.o. - 3%
udziałów. W chwili obecnej w elektrociepłowni są zainstalowane cztery
kotły o łącznej mocy 276 MW; OR-32, OP 100 i 2 x OP-130 oraz dwie
turbiny o łącznej mocy zainstalowanej 36,3 MW; TP i TUP. Podstawowym
paliwem dla kotłów OP-130 i OR 322, jest węgiel kamienny, a dla kotła
OF-100 węgiel brunatny. Kotły OP-130 oraz OF-100 podczas rozruchu
opalane są olejem opałowym ciężkim. Kocioł OF-100 jest obecnie
podstawową jednostką produkcyjną Spółki powstałą w wyniku
przeprowadzonej w latach 2001 2003 modernizacji kotła OP-140 przy
zastosowaniu fluidalno - pyłowego Hybrydowego Układu Spalania (HUS). HUS
stanowi połączenie spalania fluidalnego w stacjonarnym złożu zbudowanym
w leju komory paleniskowej z tradycyjnym spalaniem pyłu węglowego w
jednej komorze paleniskowej, z ewentualnym dodawaniem sorbentu dla
zwiększenia redukcji SO2. Kocioł po modernizacji opalany jest węglem
brunatnym; przed modernizacją opalany był węglem kamiennym, z
możliwością spalania również węgla kamiennego i innych paliw
alternatywnych, co obecnie stanowi przedmiot badań. W skład
elektrociepłowni wchodzą urządzenia dwa kotły typu OP-130 o mocy 2 x 91
MW, kocioł fluidalno - pyłowy typu OF-100, zmodyfikowany OP-140, o mocy
69 MW; kocioł typu OR-32 o mocy 25 MW; turbina typu TP o mocy 16,7 MW
oraz turbina typu TUP o mocy 19,6 MW.
Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała W skład zespołu wchodzą dwa źródła wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu: Elektrociepłownia Bielsko-Biała (EC1), zlokalizowana w Bielsku-Białej przy ul. Tuwima 2; Elektrociepłownia "Bielsko-Północ" (EC2), zlokalizowana w Czechowicach-Dziedzicach przy ul. Legionów 243a; zainstalowana moc elektryczna: 136,2 MWe; zainstalowana moc cieplna 447 MWt. EC1 źródło wybudowane w latach 1960-1973, układ pracy kolektorowy; zainstalowane są 4 kotły energetyczne parowe; dwa typu OP-120, jeden OP-140 i jeden OP-230 oraz 3 turbozespoły: dwa typu TUK 25 (upustowo-kondensacyjne) i jeden TP 30 (przeciw prężny); moc elektryczna osiągalna 77 MW; moc cieplna osiągalna 275 MJ/s; roczna produkcja energii elektrycznej 260.000 MWh; roczna produkcja ciepła 2.580.000 GJ. EC2 źródło wybudowane w latach 1975-1997; układ pracy kolektorowy kotłów ciepłowniczych oraz blok ciepłowniczy BC50. Zainstalowane są: blok ciepłowniczy BC50 z kotłem fluidalnym OFz-230 oraz dwa kotły ciepłownicze parowe olejowe typu OO-70; moc elektryczna osiągalna 55 MW; moc cieplna osiągalna 172 MJ/s; roczna produkcja energii elektrycznej 290.000 MWh; roczna produkcja ciepła: 730.000 GJ Obydwa źródła (EC1 i EC2) zasilają wspólną sieć ciepłowniczą wodną miasta Bielska-Białej. EC2 zasila również sieć ciepłowniczą wodną miasta Czechowice-Dziedzice. Ciepło w nośnikach wodnym i parowym sprzedawane jest do przedsiębiorstw dystrybucyjnych zaopatrujących te miasta, natomiast energia elektryczna dostarczana jest do krajowego systemu elektroenergetycznego. Podstawowym paliwem jest węgiel kamienny dostarczany z różnych kopalń Kampanii Węglowej SA. Spalany jest również w niewielkich ilościach olej opałowy i gaz ziemny.
Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała W skład zespołu wchodzą dwa źródła wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu: Elektrociepłownia Bielsko-Biała (EC1), zlokalizowana w Bielsku-Białej przy ul. Tuwima 2; Elektrociepłownia "Bielsko-Północ" (EC2), zlokalizowana w Czechowicach-Dziedzicach przy ul. Legionów 243a; zainstalowana moc elektryczna: 136,2 MWe; zainstalowana moc cieplna 447 MWt. EC1 źródło wybudowane w latach 1960-1973, układ pracy kolektorowy; zainstalowane są 4 kotły energetyczne parowe; dwa typu OP-120, jeden OP-140 i jeden OP-230 oraz 3 turbozespoły: dwa typu TUK 25 (upustowo-kondensacyjne) i jeden TP 30 (przeciw prężny); moc elektryczna osiągalna 77 MW; moc cieplna osiągalna 275 MJ/s; roczna produkcja energii elektrycznej 260.000 MWh; roczna produkcja ciepła 2.580.000 GJ. EC2 źródło wybudowane w latach 1975-1997; układ pracy kolektorowy kotłów ciepłowniczych oraz blok ciepłowniczy BC50. Zainstalowane są: blok ciepłowniczy BC50 z kotłem fluidalnym OFz-230 oraz dwa kotły ciepłownicze parowe olejowe typu OO-70; moc elektryczna osiągalna 55 MW; moc cieplna osiągalna 172 MJ/s; roczna produkcja energii elektrycznej 290.000 MWh; roczna produkcja ciepła: 730.000 GJ Obydwa źródła (EC1 i EC2) zasilają wspólną sieć ciepłowniczą wodną miasta Bielska-Białej. EC2 zasila również sieć ciepłowniczą wodną miasta Czechowice-Dziedzice. Ciepło w nośnikach wodnym i parowym sprzedawane jest do przedsiębiorstw dystrybucyjnych zaopatrujących te miasta, natomiast energia elektryczna dostarczana jest do krajowego systemu elektroenergetycznego. Podstawowym paliwem jest węgiel kamienny dostarczany z różnych kopalń Kampanii Węglowej SA. Spalany jest również w niewielkich ilościach olej opałowy i gaz ziemny.
Elektrociepłownia Białystok SA powstała w 1993 roku w wyniku
przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Elektrociepłownia
Białystok w Jednoosobową Spółkę Skarbu Państwa pod nazwą
Elektrociepłownia Białystok Spółka Akcyjna. W wyniku prywatyzacji Spółki
w 2001 roku większościowy pakiet akcji firmy objęła spółka prawna
francuskiego SNET SA z siedzibą we Francji. Elektrociepłownia jest
przedsiębiorstwem produkującym energię elektryczną i cieplną przy
wykorzystaniu technologii produkcji energii elektrycznej i ciepła w
skojarzeniu. Głównym odbiorcą ciepła jest Miejskie Przedsiębiorstwo
Energetyki Cieplnej w Białymstoku, a energii elektrycznej Zakład
Energetyczny Białystok. Jej głównym zadaniem jest produkcja energii
cieplnej, której nośnikiem jest gorąca woda. W gospodarce skojarzonej
produkowana jest równolegle energia elektryczna i para technologiczna o
ciśnieniu 1 MPa i temperaturze 220°C dla potrzeb szpitali oraz zakładów
przemysłowych. Sezon grzewczy w Białymstoku trwa średnio 4344 godziny.
Istotne wielkości charakteryzujące zdolności produkcyjne
Elektrociepłowni Białystok SA: wydajność kotłów energetycznych 2 x
OP-140 i 2 x OP-230 zainstalowana/osiągalna 740/740 t/h; moc kotłów
energetycznych osiągalna 530 MW; moc kotłów ciepłowniczych
zainstalowana/osiągalna 163/163 MW; moc osiągalna cieplna ogółem 557 MW;
moc osiągalna cieplna w skojarzeniu 334 MW; moc elektryczna
turbozespołów 2 x 13UP65 i 2 x 13UP55 + 1 x V63 zainstalowana/osiągalna
203,5/167 MW; moc osiągalna elektrowni brutto/netto 167/150 MW; moc
elektryczna przy osiągalnej mocy cieplnej: 120 MW; moc cieplna przy
osiągalnej mocy elektrycznej: 508 MW; moc cieplna zamówiona 422 MW. Moc
cieplna zainstalowana w Elektrociepłowni Białystok wynosi w urządzeniach
podstawowych 334 MWt maksymalna moc cieplna w skojarzeniu, a w
urządzeniach szczytowych 186 MWt, co łącznie daje moc cieplną 520 MWt,
przy osiągalnej mocy elektrycznej 167 MWe, moc zainstalowana 203,5 MW,
współczynnik skojarzenia amax = 0,549, natomiast po obniżeniu mocy
elektrycznej do 120 MW osiągalna moc cieplna wynosi 557 MWt. W okresie
poza sezonem grzewczym Elektrociepłownia produkuje ciepło tylko na
potrzeby ciepłej wody użytkowej i parę technologiczną o łącznej mocy
cieplnej ok. 55 MWt. Dla umożliwienia pracy bloku ciepłowniczego z pełną
mocą, w Elektrociepłowni zainstalowano chłodnię wentylatorową do
schładzania wody z sieci cieplnej.
Elektrociepłownia
Będzin SA jest zlokalizowana na pograniczu Będzina i Sosnowca.
Przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność w 1913 roku. Obecnie jest spółką
giełdową dopuszczoną do obrotu publicznego, decyzją Komisji Papierów
Wartościowych i Giełd, z 31 lipca 1998 roku i notowaną na rynku Giełdy
Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. od 8 grudnia 1998 roku. Od 1
kwietnia 1993 roku do 27 listopada 1998 roku Elektrociepłownia Będzin SA
działała jako Jednoosobowa Spółka Skarbu Państwa, powstała z
przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego o nazwie Elektrociepłownia
"Będzin". Istotne wielkości charakteryzujące zdolności produkcyjne
Elektrociepłowni Będzin SA: znamionowa moc elektryczna 81,5 MW;
osiągalna moc elektryczna 78,0 MW; znamionowa moc cieplna 520,9 MW;
osiągalna moc cieplna 414,5 MW. Podstawowe urządzenia wytwórcze: kotły
energetyczne 2 x OP-140; znamionowa wydajność kotłów energetycznych 2 x
145 t/h = 290 t/h; osiągalna wydajność kotłów energetycznych: 2 x 145
t/h = 290 t/h; osiągalna moc kotłów energetycznych: 2 x 112,6 MW = 225,2
MW. Turbozespół 13UCK80: znamionowa moc elektryczna turbozespołu: 81,5
MW; osiągalna moc elektryczna turbozespołu: 78,0 MW; osiągalna moc
cieplna w skojarzeniu 161,5 MW (woda + para). Kotły ciepłownicze WP-70 i
2 x WP-120 znamionowa moc kotłów ciepłowniczych 359,4 MW; osiągalna moc
kotłów ciepłowniczych 253,0 MW. Na moc zainstalowaną w wodzie (łącznie
503,3 MW) składa się moc kotłów wodnych WP-70 (81 MW), WP 120 nr 8 i 9
(po 139,2 MW) oraz wymiennika ciepłowniczego (143,9 MW - moc dla pracy
ciepłowniczej turbozespołu przy osiągalnej mocy w parze technologicznej
na upuście technologicznym 17,6 MW). Łączna moc osiągalna w wodzie jest
niższa od zainstalowanej i wynosi 396,9 MW - wynika to z faktu, że
zmodernizowany w 2003 roku układ wody sieciowej (grzewczej) nie zezwala
na pracę dwóch kotłów WP-120 równolegle z pełnym obciążeniem. Urządzenia
te mogą pracować równolegle jedynie z niepełnym obciążeniem
hydraulicznym - osiągają wówczas łączną moc 172 MWt, limitowaną przez
przepustowość wewnętrznego układu sieci ciepłowniczej.
Elektrociepłownia Andropol Sp. z o o., to jedna z trzech głównych firm
produkujących i dostarczających ciepło w Andrychowie. Istnieje od 1955
roku, a spółką prawa handlowego jest od roku 1994. Jest jedną ze spółek
grupy kapitałowej "Andropol Fasty". Zatrudnia ponad 50 osób. Na rzecz
spółek produkcyjnych "Andropolu" zapewnia dostawę wszystkich czynników
energetycznych, czyli energii cieplnej, prądu i wody. Oprócz tego
dostarcza ciepło do części budynków mieszkalnych położonych w centrum
miasta oraz do niektórych andrychowskich firm - największa z nich to
"Andoria". Głównymi odbiorcami wody są: "Wosana" oraz Zakład Wodociągów i
Kanalizacji w Andrychowie. Podstawowe dane techniczne Elektrociepłownia
Andropol Sp. z o. o. rok uruchomienia elektrociepłowni 1955; rok
uruchomienia ostatniego turbozespołu: 1955; rodzaj paliwa podstawowego
węgiel (współ spalany z biomasą); liczba kotłów energetycznych, typ
kotła 4 kotły parowe typu OSR 32/25; wydajność znamionowa kotłów (t/h) 4
x 32 t/h = 128 t/h; liczba turbozespołów, typ turbiny, generatora 2
turbozespoły typu TP-2 i AEG; moc elektryczna znamionowa 4,7 MW; moc
cieplna 98 MW. (wb)(Informacje: www chp-info org; - www elektrownie com pl)
PGNiG rozważa przebudowę na biomasę bloku węglowego w EC Siekierki
Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo
(PGNiG) rozważa przebudowę na biomasę bloku węglowego w EC Siekierki,
poinformował wiceprezes spółki Radosław Dudziński. Ostateczna decyzja
zostanie podjęta po wejściu w życie ustawy o wsparciu OZE.
"Rozważamy przebudowę na biomasę bloku węglowego w EC Siekierki. Z
ostateczną decyzją czekamy na ustawę o OZE" - powiedział Dudziński na
prezentacji startegii PGNiG.Strategia zakłada rozwój segmentu energetyki i budowę bloku gazowo-parowego w EC Żerań, przebudowę kotłów węglowych w EC Siekierki na biomasę, budowę bloku gazowo-parowego w EC Stalowa Wola i Łagiszy oraz zaangażowanie w rozwój komunalnych i przemysłowych systemów ciepłowniczych.
REKLAMA
PGNiG TERMIKA buduje kocioł na biomasę
PGNiG TERMIKA SA rozpoczęła 1 października
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na przebudowę kotła
węglowego w Elektrociepłowni Siekierki na kocioł opalany w 100% biomasą
wraz z instalacją rozładunku, magazynowania i podawania paliwa.
Planowanym terminem uruchomienie instalacji jest IV kwartał 2014.Przebudowa kotła pozwoli na zwiększenie produkcji energii ze źródeł odnawialnych, a tym samym wpisze się w strategię poszerzenia zakresu i skali działalności grupy PGNiG SA.
Początek
Witam, ten, w pewnym sensie testowy blog jest moją pracą na lekcji, która właśnie trwa w Technikum mechanicznym Nr. 5 Jako uczeń tej szkoły będę opisywał nowości związane z zawodem, w którym się kształcę tzn. Technik Energetyk - Budowa Maszyn Energetycznych
Subskrybuj:
Posty (Atom)