środa, 13 marca 2013

Elektrociepłownia Żerań

Elektrociepłownia Żerań – to druga co do wielkości, pod względem ilości wytwarzanego ciepła, po Elektrociepłowni Siekierki, elektrociepłownia w Warszawie. Zakład jest własnością spółki PGNiG TERMIKA SA (poprzednia nazwa Vattenfall Heat Poland SA, a wcześniej Elektrociepłownie Warszawskie SA), oddany do użytku w 1954. Położony jest w północnej części miasta przy ul. Modlińskiej 15.
Po II wojnie światowej zapadła decyzja o budowie elektrociepłowni na Żeraniu w latach 1952-1956. Wobec braku doświadczeń w tej dziedzinie skorzystano z dokumentacji i urządzeń z ZSRR[1]. 21 lipca 1954 roku ruszyła pierwsza turbina[2], a w latach 1956-1961 dostawą energii cieplnej objęto pierwsze osiedla na Pradze, część Śródmieścia i Żoliborz. Kilka lat później rozpoczęła się budowa kolejnej elektrociepłowni EC Siekierki w południowej części miasta[1].
Elektrociepłownia dysponuje mocą cieplną 1561 MW i elektryczną 350 MW. Podstawowym paliwem jest tu węgiel kamienny.
Po modernizacji w latach 1997 i 2001 włączono do eksploatacji dwa ekologiczne kotły fluidalne, zwiększające efektywność produkcji i redukujące emisję pyłu, tlenków siarki i azotu, bez konieczności budowy instalacji zewnętrznych[3]. W roku 2012 siódmego września doszło do poważnej awarii i pożaru w części taśmociągów podających węgiel, zapalił się pył węglowy. Konieczne było odstawienie całej elektrowni, wyłączenie z pracy w sieci ciepłowniczej oraz energetycznej. Moc cieplna i energetyczna została skompensowana poprzez uruchomienie elektrociepłowni Kawęczyn, Wola oraz zwiększenie mocy do maksymalnej w elektrociepłowni Siekierki.

Budowa i działanie elektrociepłowni

    Elektrownia, jest to zakład energetyczny wytwarzający energię elektryczną dzięki przetwarzaniu innych rodzajów energii. Elektrownia cieplna, (konwencjonalna lub jądrowa) natomiast jest to zespół urządzeń produkujący energię elektryczną wykorzystując do tego celu szereg przemian energetycznych, wśród których istotne znaczenie odgrywa ciepło.


Energia cieplna pochodzi zwykle ze spalania paliwa w kotle parowym. Służy ona do podgrzania i odparowania wody oraz przegrzewania pary wodnej. W turbinie następuje zamiana energii cieplnej pary na energię mechaniczną doprowadzaną wałem do generatora elektrycznego, w którym zamieniana jest na energię elektryczną. W elektrowni wykorzystującej układ turbiny gazowej ciepło dostarczane jest w komorze spalania (układ otwarty), bądź w wymienniku ciepła (układ zamknięty). W elektrowni cieplnej energia pierwotna występuje zwykle w formie

elc8a
Rys.1 Porównanie gospodarki cieplnej w elektrowni oraz w elektrociepłowni.
Oznaczenia:
Condensing Power Plant – Elektrownia kondensacyjna
CHP Plant – elektrociepłownia (CHP – Combined Heat and Power)
Heat Wasted – ciepło tracone
Power – moc elektryczna
District Heating – Sieć grzewcza

chemicznej i jest uwalniana w procesie spalania: paliw kopalnych (najczęściej węgla lub gazu ziemnego), substancji organicznych, odpadów przemysłowych lub komunalnych, biomasy, biogazu, i innych. Energia cieplna powstaje zwykle w wyniku spalania paliwa, ale może pochodzić z innych źródeł, np. ciepło odpadowe z dowolnych procesów technologicznych, źródeł geotermalnych, energii słońca. Rozróżnia się następujące rodzaje elektrowni cieplnych: parowe (z turbinami parowymi) gazowe (z turbinami gazowymi) gazowo-parowe z turbinami gazowymi, parowymi i kotłem odzyskowym, spalinowe (z silnikami tłokowymi). Na blok energetyczny elektrowni cieplnej składają się: urządzenia podstawowe (kocioł parowy, silnik Diesla), turbina spalinowa, turbina parowa, generator synchroniczny, skraplacz, pompa wody zasilającej, transformator oraz urządzenia pomocnicze pracujące na potrzeby bloku energetycznego (młyny, pompy, wentylatory), instalacje odsiarczania i odazotowania spalin, wymienniki regeneracyjne, zbiornik wody zasilającej z odgazowywaczem, wzbudnica, rurociągi wody pary, zawory, taśmociągi, podajniki, i wiele innych. W Polsce para jest produkowana najczęściej w kotle parowym opalanym węglem. Sprawność elektrowni cieplnych nie przekracza 60%. Najpotężniejszą elektrownią tego typu na świecie jest rosyjska Elektrownia Berezowska o zainstalowanej mocy 6400 MW. Niewiele jej ustępuje największa w Polsce Elektrownia Bełchatów o mocy ponad 4400 MW.
Wytwarzanie energii elektrycznej często wiąże się z jednoczesnym (skojarzonym) wytwarzaniem ciepła użytecznego (układy kogeneracyjne). Układ taki popularnie nazywany jest elektrociepłownią. Na rysunku 1 przedstawiono obrazowo porównanie gospodarki cieplnej w tradycyjnej elektrowni oraz w elektrociepłowni. Elektrownia przekazuje moc elektryczną do systemu elektroenergetycznego, Nadmiar wytworzonego ciepła jest tracony. W elektrociepłowni moc elektryczna jest przekazywana również do systemu elektroenergetycznego, analogicznie jak w elektrowni tradycyjnej, natomiast wytworzona energia cieplna jest przesyłana do sieci grzewczej zasilającej na przykład pobliskie osiedla mieszkaniowe, szkoły, szpitale, zakłady pracy itp. Stosowanie skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej pozwala na znacznie lepsze wykorzystanie paliwa niż rozdzielone ich wytwarzanie w kotłowniach i elektrowniach kondensacyjnych. Od pewnego czasu obserwuje się nawet wprowadzanie tak zwanej trójgeneracji - jednoczesnego wytwarzania energii elektrycznej, cieplnej i "zimna", czyli ciepła ujemnego (stosowanego w klimatyzacji), co może jeszcze bardziej podnieść efektywność wykorzystania paliwa.

elc7
Rys. 2 Schemat budowy i działania elektrociepłowni



Elektrociepłownia jest to zakład przemysłowy wytwarzający w jednym procesie technologicznym w sposób skojarzony energię elektryczną oraz ciepło w postaci czynnika (najczęściej wody) o wysokiej temperaturze dla miejskiej sieci ciepłowniczej lub przemysłu. Kogeneracja (nazywana także skojarzoną gospodarką energetyczną CHP   Combined Heat and Power) jest to proces technologiczny jednoczesnego wytwarzania energii elektrycznej i użytkowej energii cieplnej w elektrociepłowni. Ze względu na mniejsze zużycie paliwa, zastosowanie kogeneracji daje duże oszczędności ekonomiczne i jest korzystne pod względem ekologicznym - w porównaniu z odrębnym wytwarzaniem ciepła w klasycznej ciepłowni i energii elektrycznej w elektrowni kondensacyjnej. Kogeneracja rozproszona jest to skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej w układach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie odbiorców energii. Jest przeciwieństwem systemu zaopatrzenia w energię cieplną i elektryczną z jednej centralnej elektrociepłowni. Zaletą kogeneracji rozproszonej jest uniknięcie kosztów rozbudowy sieci cieplnej i związanych z eksploatacją tej sieci strat ciepła. Rozproszenie źródeł energii (dywersyfikacja) zwiększa też bezpieczeństwo energetyczne na obszarze jej stosowania. Schemat budowy i działania elektrociepłowni przedstawiono na rysunku 2. Spalane paliwo, z domieszką odpadów lub biomasy, podgrzewa kocioł wodno parowy. Para wodna wytworzona w kotle napędza turbinę parowa oraz generator przekazujący energie elektryczna do sieci. Para wodna po przejściu przez turbinę zasila sieć ciepłowniczą dla miasta i w postaci skroplonego kondensatu powraca do kotła. Dymy kominowe przechodzą przez elektrofiltry, z których popioły lotne są przekazywane do cementowni. Odsiarczanie i usuwanie innych zanieczyszczeń ze spalin odbywa się przy użyciu koksu i wapna. Wapno hydratyzowane i węgiel aktywny służą do usuwania resztek dwutlenku siarki (SO2) oraz dioksyn, furanów, metali, kwasu solnego (HCl), itp. W temperaturze 6500C następuje dodatkowo desorpcja kilku zanieczyszczeń z węgla aktywnego oraz usuwanie ciężkich metali. Woda amoniakalna na katalizatorze wykonanym z tlenku wanadu (V2O5) rozkłada przy użyciu amoniaku różne tlenki azotu (NOx) do postaci czystego azotu (N2) oraz wody (H2O). Szlaka z zasobników paleniskowych jest przekazywana dla budownictwa. Metale z od metalizowanej szlaki trafiają jako złom do huty. Na rysunku 3 przedstawiono przykładowo obliczenia oszczędność paliwa przy produkcji skojarzonej (energia elektryczna plus ciepło). Na rysunku 4 przedstawiono, w postaci wykresu słupkowego, przykładowe obliczenia sprawności cieplnej, energetycznej oraz wskaźników emisji dwutlenku węgla w różnego rodzaju blokach energetycznych. Z przedstawionego wykresu wynika, że w bloku energetycznym na paliwo węglowe wskaźnik emisji, CO2 wynosi 980 g/kWh; sprawność energetyczna 39%. W bloku energetycznym gazowo parowym wskaźnik emisji, CO2 wynosi 372 g/kWh, sprawność energetyczna 55%. W bloku na paliwo węglowe, pracującym w układzie skojarzonym, wskaźnik emisji, CO2 wynosi 500 g/kWh; sprawność cieplna 85%. W bloku energetycznym gazowo parowym, pracującym w układzie skojarzonym, wskaźnik emisji, CO2 wynosi 245 g/kWh, sprawność cieplna 85%.
Niektóre informacje techniczne o elektrociepłowniach krajowych
W Polsce istnieje około pięćdziesięciu elektrociepłowni zawodowych. Poniżej podano niektóre informacje techniczne o kilku z nich:
Elektrociepłownia Chorzów ELCHO Sp. z o.o., jest zlokalizowana w północno-wschodniej części miasta Chorzów, w dzielnicy Chorzów Stary, przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. Obejmuje teren o łącznej powierzchni około 12,4 hektarów. Odbiorcą energii elektrycznej z elektrociepłowni są Polskie Sieci Elektroenergetyczne SA (Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny). Ciepło z Elektrociepłowni ELCHO zasila sieć Katowickiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. ELCHO zaspokaja 40% zapotrzebowania Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. Elektrociepłownia ELCHO wyposażona jest w dwa bloki energetyczne ciepłowniczo-kondensacyjne. Do produkcji energii stosowane są dwa kotły fluidalne produkcji firmy Foster Wheeler z cyrkulacyjnym złożem fluidalnym oraz dwie ciepłowniczo-kondensacyjne turbiny parowe. Poniżej podano charakterystykę energetyczną jednego z dwóch jednakowych bloków energetycznych: moc kotła 287 MW (para) 309 MW (paliwo); maksymalna moc cieplna bloku 250 MW; maksymalna moc turbiny 180 MW; maksymalna moc elektryczna brutto 112 MW; maksymalna moc turbiny netto 102,5 MW. Oba bloki energetyczne są zaprojektowane jako niezależne i mogą pracować równocześnie w różnych reżimach.

elc6
Rys.3 Oszczędność paliwa przy produkcji skojarzonej (energia elektryczna plus ciepło)
 



Istnieją następujące wariantowe możliwości wykorzystywania instalacji i urządzeń:
•    Praca w trybie kondensacyjnym. Turbiny parowe nie są wykorzystywane do produkcji energii cieplnej, a para kierowana jest do kondensacji. Produkowana jest tylko energia elektryczna.
•    Praca w trybie kondensacyjno-ciepłowniczym w okresie letnim. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie letnim w wysokości około 30 MWt. Para nie zużyta na potrzeby ciepłownictwa kierowana jest do kondensacji. Jest to podstawowy sposób pracy w lecie.
•    Praca w trybie ciepłowniczo-kondensacyjnym średnia w okresie grzewczym. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie sezonu grzewczego w wysokości około 180 MWt. Para nie zużyta na potrzeby ciepłownictwa kierowana jest do kondensacji. Jest to podstawowy sposób pracy w sezonie grzewczym.
•    Praca w trybie ciepłowniczo-kondensacyjnym w okresie szczytu grzewczego. Pokrywane jest zapotrzebowanie na ciepło w okresie szczytu grzewczego w wysokości około 250 MWt. Maksymalna ilość pary kierowana jest do układu ciepłowniczego.
Charakterystyka podstawowych urządzeń technologicznych:
•    Kotły z cyrkulacyjnym złożem fluidalnym CFB (Circulating Fluidised Bed), produkcji firmy Foster Wheeler, zainstalowane w ELCHO stanowią jedno z najnowszych osiągnięć techniki w zakresie czystego spalania węgla o wysokim zasiarczeniu w obecności wapienia w kontrolowanych temperaturach. W procesie tym większość siarki w reakcji z tlenkiem wapnia przekształca się w siarczan wapnia (usuwany z odpadami). Przy typowych obciążeniach, spalanie w złożu zachodzi w temperaturze około 850 - 900°C. Kotły są przewidziane do pracy ciągłej, przez ponad jedenaście miesięcy w roku. Podstawowe parametry ruchowe kotła przy opalaniu najgorszym rodzajem węgla (17 MJ/kg): obciążenie kotła 100%; przepływ pary 111,4 kg/s; ciśnienie pary świeżej 13,5 MPa; temperatura pary świeżej 538°C; temperatura wody zasilającej 230°C; sprawność; 90,7%.
•    Turbogeneratory. Obiekt wyposażony jest w dwa jednakowe jedno wałowe turbogeneratory firmy SIEMENS. Turbiny parowe - jednokadłubowe, kondensacyjno-upustowe turbiny parowe z centralnie umieszczonym wlotem pary, ze zwrotnym kierunkiem przepływu. Podstawowe parametry turbiny: moc 113 518 kW; obroty; 3000 obr/min; zakres regulacji obrotów 95 do 103%; sprawność mechaniczna 98,2%. Każda turbina, oprócz izolacji termicznej, wyposażona jest w dodatkową obudowę akustyczną, ograniczająca poziom hałasu w maszynowni do poziomu 85 dBA. Para jest odprowadzana do każdego kondensatora oraz chłodzona w układzie zamkniętym z wymuszonym obiegiem, który jest chłodzony przez wielokomorową chłodnię wentylatorową z ciągiem mechanicznym.
Zespół elektrociepłowni Bydgoszcz SA. Bydgoska elektrociepłownia ma długą historię. W 1929 roku oddano do eksploatacji elektrownię miejską w Jachcicach, która dała początek rozwojowi scentralizowanych źródeł ciepła w mieście. W skład Spółki wchodzą trzy jednostki produkcyjne: elc4Elektrociepłownia Bydgoszcz I - zaopatrująca w ciepło zachodnią i centralną część Bydgoszczy; Elektrociepłownia Bydgoszcz II - największa i najnowocześniejsza, stanowiąca podstawowe źródło zasilania miasta w ciepło grzewcze w postaci gorącej wody i energię elektryczną, Elektrociepłownia Bydgoszcz III - funkcjonująca jako elektrociepłownia szczytowa. EC I - 4 kotły parowe o łącznej wydajności 110 t/h4; kotły wodne WR 25 o mocy całkowitej 116 MW; turbozespół o mocy znamionowej 4 MW. Zdolności wytwórcze:- moc cieplna osiągalna 194 MW; moc elektryczna osiągalna 4 MW. EC II - 4 kotły parowe OP-230, łączna wydajność 920 t/h, osiągalna moc cieplna 664 MW; kocioł wodny WP-120 - moc całkowita 150 MW; 2 turbozespoły upustowo – przeciw prężne: 13UP55 - moc elektryczna: 2 x 55 MW; turbozespół przeciw prężny: 13P32 - moc elektryczna 32 MW; turbozespół upustowo przeciw prężny 13UP50 - moc elektryczna 50 MW; turbozespół kondensacyjny 1K35 - moc elektryczna 35 MW; Zdolności wytwórcze - moc cieplna osiągalna 627 MW; moc elektryczna zainstalowana 227 MW; moc elektryczna osiągalna 183 MW. EC III - 4 kotły parowe OP 100, 00-60 oraz 2 x S20; turbozespół przeciw prężny LANG; turbozespół ciepłowniczy AEG 15. Zdolności wytwórcze- moc cieplna osiągalna 45 MW; moc elektryczna zainstalowana 21,4 MW; moc elektryczna osiągalna 4 MW.

elc5
Rys. 4 Sprawność cieplna, energetyczna oraz wskaźnik emisji dwutlenku węgla
 



Elektrociepłownia Boruta Sp. z o.o. - znajduje się w Zgierzu, w województwie łódzkim i jest spadkobiercą oraz kontynuatorem uruchomionej ponad 50 lat temu elektrociepłowni przemysłowej Zakładów Przemysłu Barwników "Boruta" S.A. Elektrociepłownia Boruta powstała jako elektrociepłownia zakładowa w ramach organizacyjnych fabryki barwników w Zgierzu. Od maja 1998 działa jako samodzielny podmiot gospodarczy wyodrębniony ze struktur zakładowych. Właścicielami Spółki są: - ELBIS Sp. z o.o. - Elektrownia Bełchatów II Sp. z o.o. - 97% udziałów, - Przedsiębiorstwo Badawczo – Wdrożeniowe Hydro-Pomp Sp. z o.o. - 3% udziałów. W chwili obecnej w elektrociepłowni są zainstalowane cztery kotły o łącznej mocy 276 MW; OR-32, OP 100 i 2 x OP-130 oraz dwie turbiny o łącznej mocy zainstalowanej 36,3 MW; TP i TUP. Podstawowym paliwem dla kotłów OP-130 i OR 322, jest węgiel kamienny, a dla kotła OF-100 węgiel brunatny. Kotły OP-130 oraz OF-100 podczas rozruchu opalane są olejem opałowym ciężkim. Kocioł OF-100 jest obecnie podstawową jednostką produkcyjną Spółki powstałą w wyniku przeprowadzonej w latach 2001 2003 modernizacji kotła OP-140 przy zastosowaniu fluidalno - pyłowego Hybrydowego Układu Spalania (HUS). HUS stanowi połączenie spalania fluidalnego w stacjonarnym złożu zbudowanym w leju komory paleniskowej z tradycyjnym spalaniem pyłu węglowego w jednej komorze paleniskowej, z ewentualnym dodawaniem sorbentu dla zwiększenia redukcji SO2. Kocioł po modernizacji opalany jest węglem brunatnym; przed modernizacją opalany był węglem kamiennym, z możliwością spalania również węgla kamiennego i innych paliw alternatywnych, co obecnie stanowi przedmiot badań. W skład elektrociepłowni wchodzą urządzenia dwa kotły typu OP-130 o mocy 2 x 91 MW, kocioł fluidalno - pyłowy typu OF-100, zmodyfikowany OP-140, o mocy 69 MW; kocioł typu OR-32 o mocy 25 MW; turbina typu TP o mocy 16,7 MW oraz turbina typu TUP o mocy 19,6 MW.
Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała W skład zespołu wchodzą dwa źródła wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu: Elektrociepłownia Bielsko-Biała (EC1), zlokalizowana w Bielsku-Białej przy ul. Tuwima 2; Elektrociepłownia "Bielsko-Północ" (EC2), zlokalizowana w Czechowicach-Dziedzicach przy ul. Legionów 243a; zainstalowana moc elektryczna: 136,2 MWe; zainstalowana moc cieplna 447 MWt. EC1 źródło wybudowane w latach 1960-1973, układ pracy kolektorowy; zainstalowane są 4 kotły energetyczne parowe; dwa typu OP-120, jeden OP-140 i jeden OP-230 oraz 3 turbozespoły: dwa typu TUK 25 (upustowo-kondensacyjne) i jeden TP 30 (przeciw prężny); moc elektryczna osiągalna 77 MW; moc cieplna osiągalna 275 MJ/s; roczna produkcja energii elektrycznej 260.000 MWh; roczna produkcja ciepła 2.580.000 GJ. EC2 źródło wybudowane w latach 1975-1997; układ pracy kolektorowy kotłów ciepłowniczych oraz blok ciepłowniczy BC50. Zainstalowane są: blok ciepłowniczy BC50 z kotłem fluidalnym OFz-230 oraz dwa kotły ciepłownicze parowe olejowe typu OO-70; moc elektryczna osiągalna 55 MW; moc cieplna osiągalna 172 MJ/s; roczna produkcja energii elektrycznej 290.000 MWh; roczna produkcja ciepła: 730.000 GJ Obydwa źródła (EC1 i EC2) zasilają wspólną sieć ciepłowniczą wodną miasta Bielska-Białej. EC2 zasila również sieć ciepłowniczą wodną miasta Czechowice-Dziedzice. Ciepło w nośnikach wodnym i parowym sprzedawane jest do przedsiębiorstw dystrybucyjnych zaopatrujących te miasta, natomiast energia elektryczna dostarczana jest do krajowego systemu elektroenergetycznego. Podstawowym paliwem jest węgiel kamienny dostarczany z różnych kopalń Kampanii Węglowej SA. Spalany jest również w niewielkich ilościach olej opałowy i gaz ziemny.
Elektrociepłownia Białystok SA powstała w 1993 roku w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Elektrociepłownia Białystok w Jednoosobową Spółkę Skarbu Państwa pod nazwą Elektrociepłownia Białystok Spółka Akcyjna. W wyniku prywatyzacji Spółki w 2001 roku większościowy pakiet akcji firmy objęła spółka prawna francuskiego SNET SA z siedzibą we Francji. Elektrociepłownia jest przedsiębiorstwem produkującym energię elektryczną i cieplną przy wykorzystaniu technologii produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu. Głównym odbiorcą ciepła jest Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Białymstoku, a energii elektrycznej Zakład Energetyczny Białystok. Jej głównym zadaniem jest produkcja energii cieplnej, której nośnikiem jest gorąca woda. W gospodarce skojarzonej produkowana jest równolegle energia elektryczna i para technologiczna o ciśnieniu 1 MPa i temperaturze 220°C dla potrzeb szpitali oraz zakładów przemysłowych. Sezon grzewczy w Białymstoku trwa średnio 4344 godziny. Istotne wielkości charakteryzujące zdolności produkcyjne Elektrociepłowni Białystok SA: wydajność kotłów energetycznych 2 x OP-140 i 2 x OP-230  zainstalowana/osiągalna 740/740 t/h; moc kotłów energetycznych osiągalna 530 MW; moc kotłów ciepłowniczych zainstalowana/osiągalna 163/163 MW; moc osiągalna cieplna ogółem 557 MW; moc osiągalna cieplna w skojarzeniu 334 MW; moc elektryczna turbozespołów 2 x 13UP65 i 2 x 13UP55 + 1 x V63 zainstalowana/osiągalna 203,5/167 MW; moc osiągalna elektrowni brutto/netto 167/150 MW; moc elektryczna przy osiągalnej mocy cieplnej: 120 MW; moc cieplna przy osiągalnej mocy elektrycznej: 508 MW; moc cieplna zamówiona 422 MW. Moc cieplna zainstalowana w Elektrociepłowni Białystok wynosi w urządzeniach podstawowych 334 MWt maksymalna moc cieplna w skojarzeniu, a w urządzeniach szczytowych 186 MWt, co łącznie daje moc cieplną 520 MWt, przy osiągalnej mocy elektrycznej 167 MWe, moc zainstalowana 203,5 MW, współczynnik skojarzenia amax = 0,549, natomiast po obniżeniu mocy elektrycznej do 120 MW osiągalna moc cieplna wynosi 557 MWt. W okresie poza sezonem grzewczym Elektrociepłownia produkuje ciepło tylko na potrzeby ciepłej wody użytkowej i parę technologiczną o łącznej mocy cieplnej ok. 55 MWt. Dla umożliwienia pracy bloku ciepłowniczego z pełną mocą, w Elektrociepłowni zainstalowano chłodnię wentylatorową do schładzania wody z sieci cieplnej.
elc3Elektrociepłownia Będzin SA jest zlokalizowana na pograniczu Będzina i Sosnowca. Przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność w 1913 roku. Obecnie jest spółką giełdową dopuszczoną do obrotu publicznego, decyzją Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, z 31 lipca 1998 roku i notowaną na rynku Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. od 8 grudnia 1998 roku. Od 1 kwietnia 1993 roku do 27 listopada 1998 roku Elektrociepłownia Będzin SA działała jako Jednoosobowa Spółka Skarbu Państwa, powstała z przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego o nazwie Elektrociepłownia "Będzin". Istotne wielkości charakteryzujące zdolności produkcyjne Elektrociepłowni Będzin SA: znamionowa moc elektryczna 81,5 MW; osiągalna moc elektryczna 78,0 MW; znamionowa moc cieplna 520,9 MW; osiągalna moc cieplna 414,5 MW. Podstawowe urządzenia wytwórcze: kotły energetyczne 2 x OP-140; znamionowa wydajność kotłów energetycznych 2 x 145 t/h = 290 t/h; osiągalna wydajność kotłów energetycznych: 2 x 145 t/h = 290 t/h; osiągalna moc kotłów energetycznych: 2 x 112,6 MW = 225,2 MW. Turbozespół 13UCK80: znamionowa moc elektryczna turbozespołu: 81,5 MW; osiągalna moc elektryczna turbozespołu: 78,0 MW; osiągalna moc cieplna w skojarzeniu 161,5 MW (woda + para). Kotły ciepłownicze WP-70 i 2 x WP-120 znamionowa moc kotłów ciepłowniczych 359,4 MW; osiągalna moc kotłów ciepłowniczych 253,0 MW. Na moc zainstalowaną w wodzie (łącznie 503,3 MW) składa się moc kotłów wodnych WP-70 (81 MW), WP 120 nr 8 i 9 (po 139,2 MW) oraz wymiennika ciepłowniczego (143,9 MW - moc dla pracy ciepłowniczej turbozespołu przy osiągalnej mocy w parze technologicznej na upuście technologicznym 17,6 MW). Łączna moc osiągalna w wodzie jest niższa od zainstalowanej i wynosi 396,9 MW - wynika to z faktu, że zmodernizowany w 2003 roku układ wody sieciowej (grzewczej) nie zezwala na pracę dwóch kotłów WP-120 równolegle z pełnym obciążeniem. Urządzenia te mogą pracować równolegle jedynie z niepełnym obciążeniem hydraulicznym - osiągają wówczas łączną moc 172 MWt, limitowaną przez przepustowość wewnętrznego układu sieci ciepłowniczej.
Elektrociepłownia Andropol Sp. z o o., to jedna z trzech głównych firm produkujących i dostarczających ciepło w Andrychowie. Istnieje od 1955 roku, a spółką prawa handlowego jest od roku 1994. Jest jedną ze spółek grupy kapitałowej "Andropol Fasty". Zatrudnia ponad 50 osób. Na rzecz spółek produkcyjnych "Andropolu" zapewnia dostawę wszystkich czynników energetycznych, czyli energii cieplnej, prądu i wody. Oprócz tego dostarcza ciepło do części budynków mieszkalnych położonych w centrum miasta oraz do niektórych andrychowskich firm - największa z nich to "Andoria". Głównymi odbiorcami wody są: "Wosana" oraz Zakład Wodociągów i Kanalizacji w Andrychowie. Podstawowe dane techniczne Elektrociepłownia Andropol Sp. z o. o. rok uruchomienia elektrociepłowni 1955; rok uruchomienia ostatniego turbozespołu: 1955; rodzaj paliwa podstawowego węgiel (współ spalany z biomasą); liczba kotłów energetycznych, typ kotła 4 kotły parowe typu OSR 32/25; wydajność znamionowa kotłów (t/h) 4 x 32 t/h = 128 t/h; liczba turbozespołów, typ turbiny, generatora 2 turbozespoły typu TP-2 i AEG; moc elektryczna znamionowa 4,7 MW; moc cieplna 98 MW. (wb)
(Informacje: www  chp-info  org; - www  elektrownie  com  pl)

PGNiG rozważa przebudowę na biomasę bloku węglowego w EC Siekierki

Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (PGNiG) rozważa przebudowę na biomasę bloku węglowego w EC Siekierki, poinformował wiceprezes spółki Radosław Dudziński. Ostateczna decyzja zostanie podjęta po wejściu w życie ustawy o wsparciu OZE.
"Rozważamy przebudowę na biomasę bloku węglowego w EC Siekierki. Z ostateczną decyzją czekamy na ustawę o OZE" - powiedział Dudziński na prezentacji startegii PGNiG.
Strategia zakłada rozwój segmentu energetyki i budowę bloku gazowo-parowego w EC Żerań, przebudowę kotłów węglowych w EC Siekierki na biomasę, budowę bloku gazowo-parowego w EC Stalowa Wola i Łagiszy oraz zaangażowanie w rozwój komunalnych i przemysłowych systemów ciepłowniczych.
REKLAMA
W 2011 roku PGNiG przejęło spółkę VHP od Vattenfalla. Obecnie przejęte elektrociepłownie, które znajdują się w Warszawie, działają w ramach spółki PGNiG Termika.

PGNiG TERMIKA buduje kocioł na biomasę

PGNiG TERMIKA SA rozpoczęła 1 października postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na przebudowę kotła węglowego w Elektrociepłowni Siekierki na kocioł opalany w 100% biomasą wraz z instalacją rozładunku, magazynowania i podawania paliwa.
Planowanym terminem uruchomienie instalacji jest IV kwartał 2014.
Przebudowa kotła pozwoli na zwiększenie produkcji energii  ze źródeł odnawialnych, a tym samym wpisze się w strategię poszerzenia zakresu i skali działalności grupy PGNiG SA.

Początek

Witam, ten, w pewnym sensie testowy blog jest moją pracą na lekcji, która właśnie trwa w Technikum mechanicznym Nr. 5 Jako uczeń tej szkoły będę opisywał nowości związane z zawodem, w którym się kształcę tzn. Technik Energetyk - Budowa Maszyn Energetycznych